Een begin...

great things never came from comfort zones

Iets met een ‘bucketlist’? Nee, want ik begrijp ze niet; bucketlists. De vaak bij voorbaat onhaalbare doelen die daarop staan, doen het ongetwijfeld geweldig op feestjes en genereren vast meer likes dan een ander bericht op social media, maar trekken wel je bankrekening leeg. En dan? Ben je dan gelukkiger? Omdat je hebt gezwommen met dolfijnen, omdat je uit dat vliegtuig bent gesprongen, vastgeklikt aan een ervaren parachutist die bucklistdoelen afwerkt, omdat je een selfie hebt kunnen nemen van de zonsopgang over de Rocky Mountains, omdat je op je veertigste je haar blauw hebt geverfd?

Wat als je gewoon gelukkig bent omdat je leeft in het moment? Ik sta open, maar ga niet op zoek naar dingen die moeten omdat je ze anders nooit gedaan hebt. Er zijn zoveel dingen die me gelukkig maken en die zijn zo grootst. Zoals de zonsopgang over het verlaten veld op de nog frisse ochtend, de roep van de jonge uil in de donkere nacht, mijn eerste kop koffie elke nieuwe dag, de knuffel die ik krijg van een dankbaar kind dat ik help een verhaaltje te schrijven, een ander gelukkig zien, de zoen van mijn kind.

Over precies twee weken vertrek ik naar Nepal. Dat lijkt een bucketlist-dingetje. Dat is het niet. Na Nepal streep ik niets af. In Nepal ga ik genieten van het moment, geef ik Engelse les aan Boeddhistische monniken en ga ik elke dag weer opnieuw ervaren hoe een dag verloopt zonder dat vooraf te willen bepalen. Ik streep niets van een lijst, maar verzamel verhalen, herinneringen en ervaringen. Expect the unexpected, zei een lieve vriendin. En dat is precies wat ik ga doen.